Do krainy Kruków zapraszam

Estraven

*Gdy wrota potężne się rozwierają, oczom ukazuje się ogromna sala... Jej podłogi wyłożone szkarłatnymi dywanami są. Liczne komódki stoją pod ścianami, na których gdzieniegdzie wiszą obrazy, piękne, zdobione bronie, myśliwskie trofea. Na każdej z komódek stoi jeden świecznik, który rzuca światło dokoła nich. Na ścianie północnej barek stoi, gdzie alkocholu każdego rodzaju skosztować można. Na środku sali długi stół znajduje się, a na nim przepiękna zastawa i kolejne, srebrne świeczniki... Gdzieniegdzie między krzesełkami jakiś chochlik się krząta, sprawdzając, czy zastawy gdzie nie brakuje...*

Estraven

*Wszedł szybkim krokiem do pomieszczenia... Na sobie miał tym razem czarną szatę, ze szkarłatnymi zdobieniami... Jego czarne włosy, o czerwonych końcówkach sterczały we wszystkie strony, a krwiste oczy wpatrywały się w przestrzeń... Za nim w równym rzędzie wkroczyły chochliki, niosąc butelki z winem, dzbany z piwem, kosze z chlebem... Te, które już tu były rozstawiały na stołach kufle i puchary... Kruk sam wyciągnął z szafek więcej świeczników i ustawił je na stole... Po chwili zapalił wszystkie... Pokój, choć ogromny, zrobił się teraz ciepły i przytulny... Mężczyzna podszedł do okna i spojrzał na dziedziniec...* To już za chwilę... *Szepnął do ściany...*

Estraven

*Odwrócił się w końcu od okna i spojrzał na długi stół...* Wszystko gotowe... *Szepnął znów do siebie...* Prawie... *Wyciągnął spod płaszcza różdżkę i machnął nią... Przy końcu stołu pojawił się tron... Cały był przystrojony w czarne pióra. Mężczyzna usiadł na nim i złożył ręca na poręczach...*

Crade

wszedł do sali ubrany w czarne kimono a przy pasie miał uwiązane dwa samorajskie miecze podszedł do tronu i skłoniwszy sie Estravenowi przemówił
- Witaj Panie... otom jest...

Estraven

Witaj... *Rzekł cicho...* Cieszę się, że przyszedłeś... Siadaj, proszę... *Wskazał dłonią krzesło niedaleko siebie...*

Crade

usiadł wyprostowany na krześle wskazanym mu przez przyjaciela czekając na kolejnych gości... dłonie jego spoczywały na zdobionych rękojeściach mieczy

Calanthea

*Stanęła w progu z założonymi rękoma na piersi i swym zwyczajem oparła się ramieniem o framugę wrót. Jej drobna postać odziana w czerń była prawie niewidoczna na tle wielkich drzwi. Zmrużyła oczy i rozejrzała się. Palcami srebrne kosmyki przeczesała.*
- No, no... Postarałeś się wujku...*Na jej usta wpełzł drwiący uśmieszek, po chwili zastąpił go jednak uśmiech pełen ciepła.*
-Podoba mi się.

Estraven

Ach... Calu... *Rzekł na jej widok...* Jak pięknie wyglądasz... Jak zawsze zresztą... *Dodał z bladym uśmiechem na ustach...* Zapraszam... Siadaj... *Wskazał krzesło naprzeciw Crade'a...*

Deaca

*Do sali weszła, szybkim krokiem kobieta w zielonej, prostej sukni. Idąc plotła jeszcze długiego, rudego warkocza.* Jestem. *Długie i bogate kolczyki zabrzęczałay kiedy uniosła głowę na kruka.* Jako tako się ogarnęłam.* Uśmiechnęła się do niego i wygładziła materiał na brzuchu. Poprawiła przekręcony pasek ze sztyletem i wyprostowała się.* Może być? *Rozejrzała sie ciekawie.*

Gniewomir

* Wszedł sprężystym krokiem, czarny płasz narzucony na lekką zbroję sprawiał wrażenie jakby miał własne życie, lekka poświata otaczała jego osobę żucając czerwony blask na posadzkę. Skłonił się gościom i podszedł do gospodarza. *
- Witaj Panie. Zażyjmy nieco rozrywki by smutek pożegnania osłodzić. * Uśmiechnął się złośliwie i lekkim ruchem ręki wskazał barek. *

Calanthea

*Kiwnęła głową i oderwała się od framugi. Bezszeletnie podeszła do stołu i zajęła wskazane miejsce.*
- Witaj Crade.*Uśmiechnęła się do mężczyzny, po czym dyskretnie poprawiła fałdy czarnej tuiki.*

Estraven

*Spojrzał po zebranych i klasnął w dłonie... Do sali wbiegło kilka chochlików, podbiegły do barku... Po chwili przed każdym stał już puchar pełen wina...*

Crade

*skłonił się w stronę Cali uśmiechnał sie po czym odpowiedział* - Witaj Calu... jak zwykle zadziwiająco piękna... *wzrok skierował w stronę Gniewomira* - A ty przyjaxcielu tylko o jednym... *roześmiał sie serdecznie*

Vendetta

Do sali prawie że wbiegła młoda, piękna kobieta, z typowo dla siebie rozwianymi włosami i oczami błyszczącymi jak w gorączce. "Jak zwykle spóźniona"-pomyślała. Próbując uspokoić oddech i machając w kierunku Estravena rzekła -"Witaj, mój drogi".

Tenshi

"Do sali weszła spokojnie i cicho kobieta odziana bardziej po męsku niźli niczym niewiasta. Miała na sobie nienaturalnie dużo broni, zza pleców wystawał wielki, czarny miecz. Spojrzała spod zmrużonych powiek na Estravena, a czerwone ślepia zabłyszczały lekko. Usiadła na wolnym krześle nie czekajac na pozwolenie. Nie wyrzekła tez ani slowa."