Do krainy Kruków zapraszam

Crade

*wśród swój własny bit zaczął wplatać słowa*
- Patrzcie Cala... co ona odpierda...
nie wygląda jak woskowa lala
a pod stołem fikołki odwala...

Crade

*po chwili dodał*
- Um siala lala...
fikołki odwala...
um siala lala...
fikołki odwala...

Calanthea

*Wynurzyła się spod stołu i spojrzała na Crade'a.*
-Te, bo zaraz w gowę zgarniesz...
*Zmrużyła oczy i usiadła prosto. Ciągle śmiech tłumiła.*

Crade

*próbując powstrzymać śmiech kontynuował*
Oj Cala niech nie bedzie
taka znerwicowana lala
pod stołem dzikie orgie odprawiała
a teraz śpiewa z nami um siala la la...

Crade

*widząc że Estraven jest juz gotowy wskoczył na podest do gramofonu któy w mig podłaczył i puscił wolny bit wymarzony do ballady*

Calanthea

*Parsknęła śmiechem i głową pokręciła.*
-Ty się kiedyś doigrasz.
*Wyszczerzyła się do niego.*

Estraven

*Stanął ponownie na nogi i w rytm powolnej muzyki zaśpiewał, patrząc na wszystkich zebranych...*

Tę burzę włosów każdy zna
Przy ustach dłoni chwiejny gest
To Sailora, Sailora, Sailora jest
Jak hejnał brzmi jej śmiech
Choć całe miasto śpi
Nie wytrzeźwiała od soboty
Balet trwa już cztery dni
I w twiście wozi się w piorunach klipsów
I na potłuczonym szkle

La-la-la! Zaśpiewał w barze ktoś
To czarny Necro pije gin, Sailory koleś, twardy gość
Już pije cztery dni
Wychylił setną ćwierć
Powietrze zaraz wyszło z niego i w kliniczną popadł śmierć
Liczko pobladło mu jak wosk
Necro pozbył się swych o Sailorę trosk

Zapamiętajcie sobie radę którą dziś wam wszystkim dam
Możecie liczyć na przyjaciół, pomogą wam
Necrowi minął kac, kolesie w kocioł wzięli go
Szukaj Sailory, lamusie, gdzie adapter, chata, szkło
Necro nie płakał twardy jest
Z wściekłości przez godzinę wył jak pies

Tak, tak, tak! Sailora już na złom
Juz czarny Necro z kilerami pod Sailory idzie dom
Oświetlił błysk ich kos
W rynku bramy brzeg
Sikory złote pod mankietem odmierzają sekund bieg
I stoi pikiet sak
Pod oknem, w sieni i u drzwi - dać tylko znak

Zasłony w oknach leją blask na mecie jasno jakby w dzień
To Sailory, Sailory, Sailory cień
Dłonie kołyszą się, egzotyczne kwiaty dwa
Sailora naga na balecie pośród żądz i szkła
Wtem nagle jakiś ruch
W progu staje rudy Thaumiel, Necra druh

Dzyń, dzyń, dzyń - to prysło w oknie szkło
Sailora naga w noc ucieka, jakie dno! ach, jakie dno!
Już tylko chce się jej choćby do piekła skryć
O Necro, Necro, gdzieś ty był kiedy ja zaczynałam pić
Dlaczegoś nie bił w pysk?
Lecz milczy noc i tylko kosy świeci błysk

Dlaczego taki ostry był Necrowej kosy szpic
Przecież znacie te balety, wszak w nich złego nie ma nic
Ale Sailory głos, Sailory włosów woń
Czerwona mgła zasnuwa oczy, w kamień zwiera dłoń
Necro tylko podniósł brew, błysnęło, na białą pierś trysnęła krew
Słuchaj - to jęknął świat jak chory pies u pana stóp
To Sailorze, Sailorze, Sailorze kopią grób

W rynku syren jęk, na jezdni żółty kurz
Niebieska szklanka miga i blacharnia Necra zwija już
I odtąd spoza krat Necro i Thaumiel bez Sailory widzą świat
Lecz czasem gdy jest noc Necro wytęża słuch
To Sailory, Sailory, Sailory duch

Wiecie więc, że ja was bawiłem śpiewem swym
Tylko dla zwykłej draki i w ogóle prawdy nie ma w tym
To zwykły kawał jest
Darujcie to już ballady kres.

Crade

*słysząc słowa Cali spojrzał w jej stronę i puścił jej oko...*
- Ale za to mnie lubisz...

Crade

Widząc koniec piosenki Estraven'a wyciągnał zza siebie jeden czarny winyl i ucałowawszy go położył na gramofonie... po chwili z głośników popłyneły znzne wszystkim rytmy... Sam Crade zszedł do i uklęknąwszy przed Deacą zaczął śpiewać...

Somewere benoyd the sea
somewere waiting for me
my love stand's on gold sand
and watches the ships that go sailing

Somewere benoyd the sea
She's there watchin for me
if i could fly like birds...

Calanthea

- Skoro tak twierdzisz...
*Uśmiechnęła się do Crade'a mrużąc oczy i wzrok na Kruka przeniosła.*
- A moze coś weselszego, co?
*Udała, że łezkę z kącika oka ociera.*

Estraven

*Gdy skończył, rzucił mikrofonem w ścianę... Z twarzy spełzł mu uśmiech... Usiadł spowrotem w swym tronie... Cały czas spoglądał na zgromadzonych wokół ludzi...* Już niedługo... *Szepnął do siebie...* Czy i teraz nie przybędziecie?

Tenshi

Przecież tu jestesmy cymbale... *Prychneła cichutko i spojrzała na pusty kielich.* Pewno sie upił...

Gniewomir

* Słysząc śpiewy milczący dotychczas Gniewomir usmiechnął się złośliwie... *
- Kruku i na mnie przyszedł czas by gardło nadwyrężyć jako i waszą cierpliwość. Tedy pieśń barda Kaczmarskiego wam zaśpiewam... * Łyk okowity dodał wojownikowi animuszu.... *

- Warchoł! - krzyczą. Nie zaprzeczam,
Tylko własnym prawom ufam:
Wolna wola jest człowiecza,
Pergaminów nie posłucha.

Boska ręka w tym, czy diabla,
Szpetnie to, czy właśnie pięknie -
Wola moja jest jak szabla:
Nagniesz ją za mocno - pęknie.

A niewprawną puścisz dłonią -
W pysk odbije stali siła;
Tak się naucz robić bronią,
By naturą swą służyła.

Sprawa ze mną - jak kraj ten stara
I jak zwykle on - byle jaka:
Nie zrobili ze mnie moderatora -
Nie uczynią też i dworaka.
Wychwalali zasługi i cnoty
Podsycali pochlebstwem wady,
A ja służyć - nie mam ochoty,
Warchołowi - nikt nie da rady!

Lubię tany, pełne dzbany,
Sute stoły i tapczany,
Płeć nadobną - niesurową
I od święta - Boże Słowo.

Lecz ni ksiądz, ni okowita
Piekłem straszy, niebem nęci,
Ani żadna mnie kobita
Wokół palca nie okręci.

Mój ból głowy, moja skrucha,
Moje kiszki, moja franca,
Moja wreszcie groza ducha,
Gdy Kostucha rwie do tańca!

Sprawa ze mną - jak kraj ten stara
I jak zwykle on - byle jaka:
Nie zrobili ze mnie moderatora -
Nie uczynią też i dworaka.
Wychwalali zasługi i cnoty
Podsycali pochlebstwem wady,
A ja służyć - nie mam ochoty,
Warchołowi - nikt nie da rady!

Jakbym ja był człowiek z wosku
W rękach wodzów, niewiast, klechów -
Mógłbym ich zostawić troskom
Cały ciężar moich grzechów.

Ale znam tych stróżów mienia,
Sędziów sumień, prawdy zakon,
Spekulantów odkupienia -
Bo znam siebie - jako tako.

Ulepiony i pokłuty
Niepotrzebny będę więcej;
Rzucą w ogień dla pokuty
I umyją po mnie ręce.

Sprawa ze mną - jak kraj ten stara
I jak zwykle on - byle jaka:
Nie zrobili ze mnie moderatora,
Nie uczynią też i dworaka.
Zły? - być może. Dobry? - a czemu?
Nie tak wiele znów pychy we mnie.
Dajcie żyć po swojemu - grzesznemu,
A i świętym żyć będzie przyjemniej!

Estraven

*Spojrzał na Tenshi smutnymi oczyma...* Przepraszam... Mówiłęm do siebie... *Oparł podbródek na dłoniach i wpatrzył się w swój puchar...*

Tenshi

Przepraszasz? Zaiste ja powinnam... *Zmrużyła lekko oczy. Palcami nerwowo stukała w blat stolu.* Cóż nie ćpaj tyle, może przestaniesz sam do siebie bredzić... *Uśmiechnela sie złosliwie.* Choc jaki to ma sens...