Do krainy Kruków zapraszam

Gniewomir

* Spojrzał, w miejsce gdzie stała kapela, wzruszył ramionami * Zawsze zostają płyty.. * Rzekł pociągając z butelki. * Gestem zamknął portal i dodał. * A obiecałem Luckowi że odeślę ich w całości...

Calanthea

*Przełknęła ślinę i wzrok z resztek ptaka na Estravena przeniosła. Wciąż łzy powstrzymywała.*

Estraven

*Ostatnia łza na serce spadła...* Nigdy więcej już życia nie ukochasz, jakom ja to uczynił... Nigdy mnie tak kochać nie będziesz, jak ja Ciebie kochałem... *Spojrzał na resztki ptaka i odwrócił twarz w stronę Tenshi...* Już czas... Chodźmy do komnaty ze sztyletem...

Crade

*wstał z klęczek i poszedł za Tenshi i Estraven'a*
- Chce to widzieć...
*wyszeptał*

Calanthea

I ja również.*Wychrypiała.*

Tenshi

*Ujęła jego dłon i skineła głową by prowadził.*

Gniewomir

* Spoważniał, w maskę nieprzeniknioną jego twarz się zamieniła. Milcząc podążył za nimi... *

Estraven

*Trzymając dłoń Tenshi w swojej szedł powoli w stronę wyjścia... Po chwili zniknęli za drzwiami...*

Calanthea

*Ruszyła za nimi.*

Tenshi

*Krew anielicy na podłodze ułożyła się w dziwny znak, rune i zabłyszczała szkarlatem. Takiz sam symbol zajasniał na czole kobiety, ścisneła mocniej dlon mezczyzny.*

Deaca

*Pokręciła głową. Wstała i ruszyła za nimi zabierając do połowy pusta butelkę.*

Estraven

*Rano wszedł powoli do pomieszczenia, rozglądając się po całym pobojowisku... Wpierw na ścianę spojrzał, gdzie krwawe ślady znaczyły obecność kapeli... Natychmiast różdżką machnął, by pozbyć się ich... Następnie wzrok swój skierował w miejsce, gdzie stał w nocy, gdy Crade swoje obowiązki wypełniał... Poszukał na podłodze skrzydeł, dzioba i serca... Nigdzie ich jednak nie znalazł...* Dziękuję... *Szepnął do siebie... Jednym machnięciem różdżką, zmył tylko pozostałości - krwiste plamy, po ceremonii... Odesłał także dziwaczny tron w zapomnienie... Następnie klasnął w dłonie. Już po chwili wpadł do pomieszczenia watacha chochlików, zgarniając co się da ze stołu i wynosząc... Mężczyzna spojrzał z rozbawieniem na to wszystko i odwróciwszy się na pięcie wyszedł z sali...*

Rehael

*Wielkie wrota skrzypnęły cicho, pchnięte drobną dłonią malca. Kurz powoli opadał z nich, choć dość gruba jego warstwa wciąż pokrywała drzwi. Malec wszedł do środka i rozejrzał się po pomieszczeniu. Zamknął na chwilę oczy i rzucił w przestrzeń, szeptem.* To tu? *Gdy oczy otworzył, nie były one już zielone, a białe całkowicie. Zdawać się mogło, że nie widzi nic, i stara się niewidzialne postacie przepychać. W końcu opuścił powieki i krzyknął zaciskając je mocno. Wybiegł szybko z pomieszczenia, a drzwi otwarte pozostały.*