Do krainy Kruków zapraszam

Estraven

*Gdy bramę przekroczysz i drogą ku wrotom zamku skierujesz się, po obu stronach trawę bujną dostrzec możesz... Trawa niewysoka, za niska jednak też nie... Nic, tylko położyć się na niej w dzień słoneczny, z kuflem piwa zimnego i wpatrując się w błękit nieba, rozmowy godzinami prowadzić...*

Calanthea

*Kobieta odziana w czarną tunikę i tegoż koloru luźne spodnie zatrzymała się w bramie. Srebrnymi włosami poruszał wiatr, a ona sama przekrzywiając głowę zerknęła w górę. W kącikach ust pojawił się tajemniczy uśmiech, biała dłoń odgarnęła z twarzy srebrny pukiel, a blady błekit oczu wbił się w mury zamku. Bezszelestnie przestąpiła parę kroków do przodu i zawachała się czy wejść do środka. Spojrzała w bok na trawę.*Przyjemna bardzo...*Mruknęła i po chwili namysłu weszła przez ciężkie wrota do środka.*

Deaca

*Wstrzymała i próbowała uspokoić tańczącego pod nią konia. Zeskoczyła z niego zręcznie, przerzucając mu nad łbem nogę. Chwyciła za uzdę i podeszła bliżej bramy. Rozglądnęła się ciekawie i prychła. Odrzuciła na plecy rudy warkocz i pociąga za sobą karego. Jeszcze raz się rozgladła brzęcząc wielkimi kolczykami. Zielone oczy zwęziły się, wygładziła kubraczek, westchnąwszy przy tym ciężko. Weszła na trawnik i przeszła przez niego ciągnąc za sobą zwierze które przystanąwszy na chwile narobiło na zielona murawę.*

Calanthea

*Wielkie wrota otworzyły się niemrawo pod pchnięciem dłoni drobnej kobiety. Srebrnowłosa stanęła na schodach i rozejrzała się mrużąc oczy. Narzuciła czarny płaszcz na ramiona spinając go szmaragdową broszą, a pod kapturem skryła blask jasnych kosmyków. Pochyliła głowę tak, by cień skrywał jej twarz. Bezszelestnie zeszła po schodach na dół i szybkim krokiem ruszyła i zartrzymała się dopiero w bramie. Przystanęła w jej cieniu i nagle oczy jej zalśniły szkarłatem. Wyciągnęła dłoń i pazurami, których nie skrywała już iluzja, przejechała po kamieniu w murze. Głaz wydał jęk, jakby zwierzęciem rozrywanym był. Pazury zostawiły głębokie ślady na powierzchni kamienia*Zostawiam ślad po sobie. Ty będziesz żył tutaj, ja do piekła wracam. Żegnaj.*Szepnęła do wiatru i przestąpiła przez bramę. Pewnym krokiem ruszyła przed siebie, a jej oczy i dłonie znów skryła iluzja...*Już niedługo...*Jej szept poniósł wiatr.*

Estraven

*Drzwi otworzyły się gwałtownie pod uderzeniem rąk mężczyzny... W swym czarnym płaszczu przemierzył szybko dziedziniec, by przy bramie dopiero się zatrzymać... Ze zdziwieniem spojrzał na ślady wyryte w kamieniu, lecz nie mając wiele czasu skręcił odrazu w stronę stajni...*